POESIA DE ARGENTINA -ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ,Silvina Ocampo

                                                         21 Poemas de Silvina Ocampo

21 Ποιήματα της Σίλβίνας Οκάμπο

                                                                 Traducción:   Stelios Karayanis 

[Μετάφραση: Στέλιος Καραγιάννης]

 

 

 

 

Silvina Inocencia Ocampo. Fue una escritora, cuentista y poeta argentina. Nació en Buenos Aires (Argentina), el 28 de julio de 1903.  Fue la menor de las seis hijas de Manuel Silvio Cecilio Ocampo y Ramona Aguirre Herrera (Victoria, Angélica, Francisca, Rosa, Clara María y Silvina.En 1908 viajó por primera vez a Europa con su familia. Luego estudió dibujo en París junto a los pintores Giorgio de Chirico y Fernand Léger. Entre sus amigos se encontraba el escritor italiano Italo Calvino, quien prologó sus cuentos. De regreso a Buenos Aires, trabajó la pintura junto a Norah Borges y a María Rosa Oliver, y realizó varias exposiciones, tanto individuales como colectivas. Cuando en 1931 su hermana Victoria fundó la revista Sur, que publicó artículos y textos de muchos de los más importantes escritores, filósofos e intelectuales del siglo xx, Silvina formó parte del grupo fundador aunque, al igual que Borges y Bioy Casares, no tuvo un lugar preponderante en las decisiones sobre los contenidos a publicar, tarea que desempeñaban Victoria y José Bianco.En 1932 conoció a Adolfo Bioy Casares, con quien se casó en 1940. La relación entre ambos fue compleja, y él abiertamente tenía amantes. Tras varios años de publicar únicamente poesía (Los sonetos del jardín, Poemas de amor desesperado, Los nombres, que obtuvo el Premio Nacional de Poesía) volvió al cuento en 1959 con La furia, con el que finalmente obtuvo cierto reconocimiento y suele considerarse el momento en el que Ocampo alcanza la plenitud de su estilo y del tratamiento de sus temas.La publicación de sus dos últimos libros, Y así sucesivamente (1987) y Cornelia frente al espejo (1988), coincidió con la aparición del Alzheimer, que fue mermando sus facultades hasta dejarla postrada durante sus tres últimos años.​ Falleció en Buenos Aires el 14 de diciembre de 1993 a los 90 años.

Η ποιήτρια Σιλβίνα Οκάμπο γεννήθηκε το 1903 στο Μπουένος Άιρες όπου και πέθανε το 1993.Γόνος πλούσιας οικογένειας έζησε στο Παρίσι όπου σπούδασε ζωγραφική με δασκάλους τους  διάσημους ζωγράφους Τζιόρτζιο ντε Κίρικο και Φερνάν Λεζέ. Ήταν σύζυγος του συγγραφέα Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες με τον οποίο και συνέγραψε ένα μυθιστόρημα. Η φιλία της με τον Μπόρχες περιγράφεται στα κείμενα του. Βραβεύτηκε το 1959 με το κρατικό βραβείο ποίησης της Αργεντινής και δημοσίευσε τα τελευταία της ποιητικά βιβλία πριν πληγεί από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.

 

 

Los delfines

Los delfines no juegan en las olas
como la gente cree.
Los delfines se duermen bajando hasta el fondo del mar.
¿Qué buscan? No sé.
Cuando tocan el fin del agua
despiertan bruscamente
y vuelven a subir porque el mar es muy profundo
y cuando suben ¿qué buscan? No sé.
Y ven el cielo y les vuelve a dar sueño
y vuelven a bajar dormidos,
y vuelven a tocar el fondo del mar
y se despiertan y vuelven a subir.
Así son nuestros sueños.

 

 

Τα δελφίνια

Τα δελφίνια δεν παίζουν στα κύματα
όπως ο κόσμος πιστεύει.
τα δελφίνια κοιμούνται κατεβαίνοντας ως το βυθό της θάλασσας.
Τι ψάχνουν? Δε ξέρω.
Όταν αγγίζουν το τέλος του νερού
ξυπνούν βίαια
και γυρίζουν για να ανεβούν γιατί η θάλασσα είναι πολύ βαθιά
κι όταν ανεβαίνουν, τι ψάχνουν? Δε ξέρω.
Και βλέπουν τον ουρανό και τους φέρνει ύπνο
και κατεβαίνουν και πάλι κοιμισμένα,
και επιστρέφουν για να αγγίξουν το βυθό της θάλασσας
κι όταν ξυπνούν ανεβαίνουν και πάλι.
Έτσι είναι και τα όνειρά μας.

 

 

 

 

 

 

Única sabiduría

Lo único que sabemos
es lo que nos sorprende:
que todo pasa, como
si no hubiera pasado.

 

Μοναδική σοφία

Το μόνο που ξέρουμε
είναι αυτό που μας εκπλήσσει:
ότι όλα περνούν, σαν
να μην είχαν περάσει.

 

 

La esfinge

 El ser más inesperado es uno mismo:

hasta las esfinges nos miran con ojos asombrados.

 

Η σφίγγα

Το πιο ανέλπιστο ον είναι ο εαυτός μας:

ως και οι σφίγγες μας κοιτούν με έκπληκτα μάτια

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rubor

Existe una tristeza

 de estar triste y también

 existe una vergüenza

 cruel de tener vergüenza.

 

 

Ντροπή

 

Υπάρχει μια λύπη

του να είσαι λυπημένος  κι επίσης

υπάρχει μια ντροπή

ανυπόφορη του να έχεις ντροπή

 

 

 

 Dibujos

Junto al agua, los grillos

con su canto dibujan

 formas de las estrellas.

Σκίτσα

Δίπλα στο νερό, τα τζιτζίκια

με το τραγούδι τους σχεδιάζουν

μορφές αστεριών

 

 

Sacrificios puros

 Le basta a la mentira,

 la mentira. ¡Pero cuántas mentiras la verdad necesita

 para que la comprendan!

 

 

Καθαρές θυσίες

Της αρκεί το ψέμα,

το ψέμα. Αλλά πόσα ψέματα η αλήθεια χρειάζεται

για να την καταλάβουν!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Celos y vanidad

Toda audacia de la timidez

despierta la envidia de los vanidosos

 como toda conquista o belleza de un muerto

despierta el odio de los celosos.

 

 Ζήλιες και ματαιοδοξία

 Κάθε της εντιμότητας

ξυπνά τη ζήλια των ματαιόδοξων

όπως κάθε κατάκτηση η ομορφιά ενός νεκρού

ξυπνά το μίσος των ζηλιάρηδων.

 

 

Contradicción 

Por no querer sufrir sufrí muchísimo.

Por no buscar la dicha fui feliz.

 

 Αντίφαση

Με το να μη θέλω να υποφέρω υπέφερα πάρα πολύ.

Με το να μη ψάχνω την ευτυχία ήμουν ευτυχισμένη.

 

 

Perpetuidad

 ¡Qué hermafrodita es el remordimiento!

Αιωνιότητα

Τι ερμαφρόδιτη που είναι η μνησικακία!

 

Dilección

Con preferencia siempre recordamos

 los queridos defectos de la dicha;

recordamos también con preferencia

 de una persona amada los pecados.

 

Στοργή

Κατά προτίμηση πάντα θυμόμαστε

τα αγαπημένα μειονεκτήματα της ευτυχίας.

Θυμόμαστε επίσης κατά προτίμηση

τις αμαρτίες ενός αγαπημένου μας προσώπου.

 

Cuadro apócrifo

 La santa se convierte en prostituta;

el león, el mono, el ángel, el pez en un jardín;

 cuatro niños que juegan a la mancha, en una playa.

Con las vicisitudes del tiempo o casualmente

aparece en la tela de cuadro otra pintura

que fue la original ¡como nuestros recuerdos!

 

Απόκρυφος πίνακας

Η αγία μετατρέπεται σε πόρνη;

το λιοντάρι, ο πίθηκος, ο άγγελος, το ψάρι σε ένα κήπο;

Τέσσερα παιδιά που παίζουν μες στη βρώμα, σε μια ακτή.

Με τα απροσδόκητα του χρόνου η τυχαία

εμφανίζεται στον καμβά του κάδρου μια άλλη ζωγραφιά

που ήταν το πρωτότυπο. όπως στις αναμνήσεις μας!

 

Estar desesperados

 

 Algunas veces en nuestra tristeza

 estar desesperados nos consuela.

 

Το να είμαστε απελπισμένοι

Κάποιες φορές μέσα στη θλίψη μας

το να είμαστε απελπισμένοι μας παρηγορεί.

 

 

Soledad 

En algunas personas

 amamos a personas

 que no existen ya;

en otras, amamos

 a nadie, ni a esa misma persona.

 

Μοναξιά

Σε κάποια πρόσωπα

αγαπούμε τα πρόσωπα

που δεν υπάρχουν πια

Σε άλλα, δεν αγαπούμε

κανένα, ούτε αυτό το ίδιο πρόσωπο.

 

 

 

 

 

 

Consecuencias

 

 Amamos en un ser

 a todos los demás cuando ese ser nos ama.

 Odiamos en un ser a

todos los demás si ese ser no nos ama

 

Συνέπειες

Αγαπούμε σε ένα πλάσμα

όλα τα υπόλοιπα πλάσματα όταν αυτό το πλάσμα μας αγαπά

Μισούμε σ’ αυτό το πλάσμα

όλα τα υπόλοιπα πλάσματα αν αυτό το πλάσμα δε μας αγαπά.

 

Vanidad de vanidades

 Vivimos para una casa que no podremos construir,

para un viaje que no haremos

 y para un libro que nunca

 llegaremos a escribir;

como un dibujo trazado

 en una hoja cuyos límites

exiguos no han permitido

la inclusión total de un plano.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ματαιότης ματαιοτήτων

Ζούμε για ένα σπίτι που δεν μπορούμε να χτίσουμε,

για ένα ταξίδι που δεν θα κάνουμε

και για ένα βιβλίο που ποτέ

δε θα καταφέρουμε να γράψουμε.

όπως ένα σκίτσο χαραγμένο

σε μια κόλλα χαρτί  που τα περιθώρια της

τα αυστηρά δε μας επέτρεψαν

τη συνολική ένταξη ενός σχεδίου.

 

Nocturno

 Sueñan las casas que son barcos cuando

 de noche hay viento, oscuridad y lluvia.

 

Νυχτερινό

Τα σπίτια ονειρεύονται ότι είναι καράβια όταν

τη νύχτα υπάρχει άνεμος, σκοτάδι και βροχή.

 

Estado de gracia 

 

Con qué bondad nos escuchaba Dios

 cuando aún no sabíamos hablar.

 

Η κατάσταση της χάρης

 

Με τι καλοσύνη μας άκουγε ο Θεός

όταν ακόμα δεν ξέραμε να μιλήσουμε.

 

 

 

 Inocencia

Conocí la lujuria

dentro de un catecismo

 blanco de mi primera

comunión, con la pura

 prematura lujuria.

 

Αθωότητα

Γνώρισα τη λαγνεία
μέσα στην κενή

κατήχηση της πρώτης  μου

μετάληψης, με την καθαρή

πρόωρη λαγνεία

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Imitaciones 

Nunca el zorzal cantó su canto definitivo

porque canta solo

 el canto de los otros pájaros:

él no lo sabe y cree

 que inventa siempre la misma melodía,

que otro pájaro siempre imita.

 

Απομιμήσεις

Ποτέ η κίχλη δεν τραγούδησε το  κύκνειο της άσμα

γιατί τραγουδά μόνο το τραγούδι των άλλων πουλιών:

εκείνη δεν το ξέρει και πιστεύει

ότι  ανακαλύπτει πάντα την ίδια μελωδία

που άλλο πουλί πάντα μιμείται.

 

El agua 

El agua de la lluvia

y el agua del arroyo

 no son tan persistentes

como ella cuando llora.

 

Το νερό

Το νερό της βροχής

και το νερό του ρυακιού

δεν είναι τόσο επίμονα

όπως εκείνη όταν κλαίει.

 

Perplejidad 

Por qué si me arrodillo

rezando, siempre pienso:

“Qué hacen mis pies, ahora”.

 

Πολυπλοκότητα

Γιατί όταν γονατίζω

Προσευχόμενη, πάντοτε σκέφτομαι:

”Τι κάνουν τα πόδια μου, τώρα”.