POETRY OF USA,Langston Hughes

 

 2 Poems of  Langston Hughes

   2 Ποιήματα του Λάγκστον Χιούζ

                                               Translation : Stelios Karayanis Μετάφραση : Στέλιος Καραγιάννης

 

 

 

 

 

 

 

James Mercer Langston Hughes (February 1, 1901 – May 22, 1967) was an American poet, social activist, novelist, playwright, and columnist from Joplin, Missouri. One of the earliest innovators of the then-new literary art form called jazz poetry, Hughes is best known as a leader of the Harlem Renaissance. He famously wrote about the period that "the Negro was in vogue", which was later paraphrased as "when Harlem was in vogue." He wrote novels, short stories, plays, poetry, operas, essays, and works for children Many of his lesser-known political writings have been collected in two volumes published by the University of Missouri Press and reflect his attraction to Communism. An example is the poem "A New Song". Hughes was accused of being a Communist by many on the political right, but he alwaydenied it. When asked why he never joined the Communist Party, he wrote, "it was based on strict discipline and the acceptance of directives that I, as a writer, did not wish to accept." In 1953, he was called before the Senate Permanent Subcommittee on Investigations led by Senator Joseph McCarthy. He stated, "I never read the theoretical books of socialism or communism or the Democratic or Republican parties for that matter, and so my interest in whatever may be considered political has been non-theoretical, non-sectarian, and largely emotional and born out of my own need to find some way of thinking about this whole problem of myself."On September 22, 2016, his poem "I, Too" was printed on a full page of The New York Times in response to the riots of the previous day in Charlotte, North Carolina.

Ο Λάνγκστον  Χιουζ (James  Mercer  Langston  Hughes, 1  Φεβρουαρίου 1902 - 22 Μαΐου 1967) ήταν Αμερικανός ποιητής, από τις πλέον αντιπροσωπευτικές φυσιογνωμίες και εμπνευσμένους ποιητές της αφροαμερικανικής φυλής.Γεννήθηκε στο Τζόπλιν του Μισούρι το 1902 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967.Η φήμη του ως ποιητή καθιερώθηκε, όταν γύρισε ξανά στην Αμερική. Αυτό έγινε και με τη συμπαράσταση του μεγάλου Αμερικανού ποιητή Βέιτσελ Λίντσυ. Από εκείνη τη στιγμή η άνοδος του Λάνγκστον ήταν σταθερή. Τα έργα του αντανακλούν τα αισθήματά του για το λαό του με τις χαρές και τις λύπες του, τη φτώχεια του και τις ελπίδες του. Ο στίχος του είναι μια λυρική διαμαρτυρία, ένα σιγανό παράπονο, μια ναρκωμένη ελπίδα.Τα Βαριεστημένα Μπλουζ (1926), τα Όμορφα Ρούχα  για  τον  Εβραίο (1927),  ο Αξιαγάπητος  θάνατος (1931), Ο  Φύλακας  του Ονείρου (1932), Ένα καινούργιο τραγούδι (1938), Ο Σαίξπηρ στο Χάρλεμ (1942), Αγροί θαυμάτων (1947) και Εισιτήριο μιας διαδρομής (1949) είναι συλλογές με ποιήματα πονεμένα, με κραυγές απόγνωσης, γραμμένα με πύρινη σφραγίδα, ποτισμένα με καυτό δάκρυ και μια διάχυτη λαχτάρα για ισότητα και αδελφοσύνη. Η ποιητική συλλογή του "Ο Πάνθηρας και το Μαστίγιο" (1967) εκδόθηκε μετά το θάνατό του.Ο Χιουζ ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση, προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα για πολλά χρόνια, μα στο 1950 κατήγγειλε την κομμουνιστική ιδεολογία, συνειδητοποιώντας την ουτοπία της. Η ιστορία της ζωής του γράφτηκε από τον ίδιο στο αυτοβιογραφικό έργο του Η μεγάλη θάλασσα, που δημοσιεύτηκε το 1940. Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που αγάπησε το λαό του. Κατανόησε τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης κι αγωνίστηκε με ψυχική απληστία γι αυτό το ιδανικό του. Ο στίχος του έγινε φραγγέλιο και σπάθα δίκοπη για τους εχθρούς του, ελπίδα και συνάμα αγωνία για τους ανθρώπους της φυλής του, μήνυμα πανανθρώπινο ισότητας και αγάπης για την οικουμένη.Τα βραβεία Γκουγκενχάιμ και Γουίτερ Μπίνερ (1926) και η αναγνώρισή του από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Γραμμάτων αποτελούν ελάχιστο δείγμα της αξίας του σταυροφόρου αυτού των νέγρικων δικαιωμάτων.

 

 

The Negro Speaks of Rivers

 

 

I've known rivers:

I've known rivers ancient as the world and older than the flow of human blood in human veins.

 

My soul has grown deep like the rivers.

 

I bathed in the Euphrates when dawns were young.

I built my hut near the Congo and it lulled me to sleep. I looked upon the Nile and raised the pyramids above it.

I heard the singing of the Mississippi when Abe Lincoln went down to New Orleans, and I've seen its muddy bosom turn all golden in the sunset.

 

I've known rivers:

Ancient, dusky rivers.

 

My soul has grown deep like the rivers.

 

 

 

 

Ο Νέγρος μιλά για το ποτάμι

 

Έχω γνωρίσει ποτάμια:

Έχω γνωρίσει ποτάμια τόσο γέρικα όπως ο κόσμος

και πιο παλιά από τη ροή του ανθρώπινου αίματος μέσα στις φλέβες του ανθρώπου. Η ψυχή μου έγινε τόσο βαθιά όπως τα ποτάμια.

Εγώ κολύμπησα μες στον Ευφράτη όταν ακόμα ήταν παιδούλες οι χαραυγές. Εγώ έχτισα mi choza δίπλα στον Κόγκο και αυτός με νανούρισε.

Εγώ κοίταξα το Νείλο και έχτισα τις πυραμίδες πάνω απ’ αυτόν.

Εγώ άκουσα το τραγούδι του Μισισιπή

όταν ο Αβάς Λίνκολν κατέβηκε στη Νέα Ορλεάνη και είδα το λασπωμένο κόρφο του να χρυσίζει μες στα λυκόφωτα.

Έχω γνωρίσει ποτάμια:

Παλιά, ομιχλώδη ποτάμια.

Η ψυχή μου έγινε τόσο βαθιά όπως αυτά.

 

 

 

 

I, Too

 

 

I, too, sing America.

 

I am the darker brother.

They send me to eat in the kitchen When company comes,

But I laugh, And eat well,

And grow strong.

 

Tomorrow,

I’ll be at the table When company comes. Nobody’ll dare

Say to me,

“Eat in the kitchen,” Then.

 

Besides,

They’ll see how beautiful I am And be ashamed—

 

I, too, am America.

 

 

Α.Κ. Waud, ‘Η πρώτη ψηφοφορία’. Ξυλογραφία, 1867.

Εγώ, επίσης

 

Εγώ, επίσης, τραγουδώ την Αμερική. Είμαι ο μαύρος αδελφός.

Με στέλνουν στην κουζίνα για να φάω όταν αρχίζουν οι επισκέψεις,

αλλά εγώ γελάω, και τρώω καλά,

και μεγαλώνω όλα δύναμη. Αύριο,

εγώ θα παρευρίσκομαι στο τραπέζι όταν θα έρθουν οι επισκέπτες.

Τότε,

 

κανείς δε θα τολμήσει να μου πει

Φάε στην κουζίνα! Επίσης,

θα δουν το πόσο καλός είμαι και θα νιώσουν ντροπιασμένοι. Εγώ, επίσης ,είμαι η Αμερική.