POETRY OF USA,Robert Bly

 

                                                               

                                                              2 Poems of Rober Bly

 

2 Ποιήματα του Ρόμπερτ Μπλάι

 

Translation : Stelios Karayanis

 

Μετάφραση : Στέλιος Καραγιάννης

Robert Bly (born December 23, 1926) is an American poet, essayist, activist and leader of the mythopoetic men's movement. His best-known prose book is Iron John: A Book About Men (1990), which spent 62 weeks on The New York Times Best Seller list, and is a key text of the mythopoetic men's movement. He won the 1968 National Book Award for Poetry for his book The Light Around the Body A Selected Poems translation of Rilke from the German, with Commentary by Bly, was published in 1981. Times Alone, Selected Poems of Antonio Machado, with facing page Spanish/English translation, was published in 1983. In February 2008, Bly was named Minnesota's first poet laureate. In that year he also contributed a poem and an Afterword to From the Other World: Poems in Memory of James Wright. In February 2013, he was awarded the Robert Frost Medal, a lifetime achievement recognition given by the Poetry Society of America. News of the Universe: Poems of Twofold Consciousness is a collection of poetry from around the world in 1995. In the introductory note Bly explains the book was requested by Sierra Club Books, and was to be poems relating to ecology. by Bly and noted Islamic scholar Leonard Lewisohn. As modern fathers have become increasingly absent, this knowledge is no longer being passed down the generations, resulting in what he referred to as a Sibling Society. In Bly's view, a potential solution lay in the rediscovery of the meanings hidden in traditional myths and fairytales as well as works of poetry. He researched and collected myths that concern male maturity, often originating from the Grimms' Fairy Tales and published them in various books, Iron John being the best known example. In contrast to the continual pursuit of higher achievements, that is constantly taught to young men today, the theme of spiritual descent (often being referred to by its Greek term κατάβασις) which is to be found in many of these myths, is presented as a necessary step for coming in contact with the deeper aspects of the masculine self and achieving its full potential.

 

 

 

Ο Ρόμπερτ Μπλάι γεννήθηκε το 1926.Είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και πεζογράφος Στην ποίησή του προβάλλει τη δύναμη του μύθου και του διαλογισμού. Ενεργός ακτιβιστής, υπήρξε συνιδρυτής του κινήματος Αμερικανοί συγγραφείς κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Μετέφαρσε Ρίλκε, Ματσάδο και άλλους ισπανόφωνους ποιητές στα αγγλικά. Μελέτησε την ελληνική και παγκόσμια μυθολογία και την χρησιμοποίησε στην ποίηση του που βραβεύτηκε το 1968 με το Εθνικό βραβείο ποίησης των ΗΠΑ.

 

 

Driving toward the Lac Qui Parle River

 

I

I am driving; it is dusk; Minnesota.

The stubble field catches the last growth of sun.   

The soybeans are breathing on all sides.

Old men are sitting before their houses on car seats   

In the small towns. I am happy,

The moon rising above the turkey sheds.

 

    II

The small world of the car

Plunges through the deep fields of the night,   

On the road from Willmar to Milan.   

This solitude covered with iron

Moves through the fields of night

Penetrated by the noise of crickets.

 

    III

Nearly to Milan, suddenly a small bridge,

And water kneeling in the moonlight.

In small towns the houses are built right on the ground;   

The lamplight falls on all fours on the grass.

When I reach the river, the full moon covers it.   

A few people are talking, low, in a boat.

 

Οδηγώντας προς τον ποταμό Λακ που μιλά

I

Νυχτώνει στη Μινεζότα ενώ οδηγώ.
Ο κάμπος με τα υπολείμματα των σιτηρών του σταματά την τελευταία αναλαμπή του ήλιου.
Οι βλαστοί της σόγιας αναπνέουν.
Στα χωριά, οι γέροι κάθονται μπροστά στις πόρτες
                 των σπιτιών τους
πάνω σε καθίσματα αυτοκινήτων. Είμαι ευτυχισμένος,
η σελήνη υψώνεται πάνω απ’ τα παραπήγματα.


II

Στον αυτοκινητόδρομο του Γουίλμαρ προς το Μιλάνο
ο μικρόκοσμος του αυτοκινήτου μου
εξαφανίζεται μέσα στις βαθιές πεδιάδες της νύχτας.
Αυτή η μοναξιά η σκεπασμένη με σίδηρο
κινείται μέσω των νυχτερινών πεδιάδων
διαπερασμένη από τον θόρυβο των γρύλων.


III

Κοντά στο Μιλάνο, με ξαφνιάζει μια μικρή γέφυρα,
με το νερό το γονατισμένο κάτω απ’ το φως της σελήνης.
Στα χωριά, τα σπίτια υψώνονται σε πείσμα του εδάφους.
Το φως των φαναριών πέφτει
sobre los cuatro costados de la hierba.
Όταν φτάνω στο ποτάμι, η πανσέληνος το καλύπτει;
σε μια βάρκα υπάρχουν άνθρωποι που μιλούν χαμηλόφωνα.

 

POEM IN THREE PARTS

I.

Oh, on an early morning I think I shall live forever!
I am wrapped in my joyful flesh,
As the grass is wrapped in its clouds of green.

II.

Rising from a bed, where I dreamt
Of long rides past castles and hot coals,
The sun lies happily on my knees;
I have suffered and survived the night,
Bathed in dark water, like any blade of grass.

III.

The strong leaves of the box-elder tree,
Plunging in the wind, call us to disappear
Into the wilds of the universe,
Where we shall sit at the foot of a plant,
And live forever, like the dust.

 

ΠΟΙΗΜΑ ΣΕ ΤΡΙΑ ΜΕΡΗ

I
Ω, νωρίς το πρωί σκέφτομαι ότι πρόκειται να ζήσω αιωνίως!
Τυλιγμένος μες στη χαρούμενη σάρκα μου,
όπως η βοσκή είναι τυλιγμένη μέσα στα σύννεφά της από πρασινάδα.

II
Βγαίνοντας από ένα κρεβάτι, όπου ονειρεύτηκα
με μακρινές παρελάσεις αλόγων μέσα από κάστρα και θράκες,
ο ήλιος αναπαύεται ευτυχισμένος στα πόδια μου ;
Υπέφερα και επιβίωσα τη νύχτα
κολυμπώντας μέσα σε μαύρα νερά, όπως το οποιοδήποτε φύλλο χλόης.

III
Τα σκληρά φύλλα του νεογέννητου σφενταμιού,
μπαίνοντας εντελώς μες στον άνεμο, μας καλούν να εξαφανιστούμε
μέσα στα δάση του κόσμου,
όπου  θα πάμε να καθίσουμε στα πόδια ενός φυτού
και να ζήσουμε αιωνίως, όπως η σκόνη.