MODERN AMERICAN POETRY,POEMAS DE JOHN TAYLOR
POEMAS DE JOHN TAYLOR
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΖΟΝ ΤΕΙΛΟΡ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
John Taylor
CV
Born in Des Moines, Iowa, in 1952, John Taylor is is an American writer, critic, and translator. Taylor is the author of twelve collections of stories, short prose, and poetry, most recently Remembrance of Water & Twenty-Five Trees (The Bitter Oleander Press, 2018) and a “double book” co-authored with the Swiss poet Pierre Chappuis, A Notebook of Clouds & A Notebook of Ridges (The Fortnightly Review Press, 2019). His other poetry collections are If Night Is Falling (Bitter Oleander Press, 2012) and The Apocalypse Tapestries (Xenos Books, 2004). As a polyglot literary critic, Taylor has long been a bridge between European literature and English-speaking countries. His essays have been gathered by Transaction Publishers in A Little Tour through European Poetry (2014); Into the Heart of European Poetry (2008); and his three-volume Paths to Contemporary French Literature (2004, 2007, 2011). The European Poetry collections cover modern verse and prose poetry from nearly all the European countries.Taylor also translates modern Greek, Italian, and French literature. In 2013, he won the Raiziss-de Palchi Translation Fellowship from the Academy of American Poets for his project to translate the poetry of the Italian poet Lorenzo Calogero—a book published as An Orchid Shining in the Hand: Selected Poems 1932–1960 (Chelsea Editions, 2015). His most recent translations are three books by Franca Mancinelli: The Butterfly Cemetery (The Bitter Oleander Press, 2022), At an Hour’s Sleep from Here (The Bitter Oleander Press, 2019), and The Little Book of Passage (The Bitter Oleander Press, 2018); Alfredo de Palchi’s Terminal Events (Xenos Books, 2020) and The Aesthetics of Equilibrium (Xenos Books, 2019); José-Flore Tappy’s Trás-os-Montes (The MadHat Press, 2021); as well as Philippe Jaccottet’s La Clarté Notre-Dame & The Last Book of the Madrigals (Seagull Books, 2022), Patches of Sunlight, or of Shadow (Seagull Books, 2020), Ponge, Pastures, Prairies (Black Square Editions, 2020), and A Calm Fire and Other Travel Writings (Seagull Books, 2019].Taylor’s other honors include awards from the National Endowment for the Arts and the Sonia Raiziss Charitable Foundation.Taylor moved to France in 1977 and currently lives in Saint-Barthélemy d’Anjou, France.
John Taylor
Γεννημένος στο Ντε Μόιν της Αϊόβα το 1952, ο John Taylor είναι διακεκριμένος Αμερικανός συγγραφέας, κριτικός και μεταφραστής.Ο Taylor είναι συγγραφέας δώδεκα συλλογών διηγημάτων, σύντομων πεζών και ποίησης, με πιο πρόσφατη το Remembrance of Water & Twenty-Five Trees (The Bitter Oleander Press, 2018) και ένα «διπλό βιβλίο» που συνυπέγραψε με τον Ελβετό ποιητή Pierre Chappuis, A Notebook of Clouds & A Notebook of Ridges (The Fortwightly Review Press, 2019). Οι άλλες ποιητικές του συλλογές είναι If Night Is Falling (Bitter Oleander Press, 2012) και The Apocalypse Tapestries (Xenos Books, 2004).Ως πολύγλωσσος κριτικός λογοτεχνίας, ο Taylor αποτελεί εδώ και καιρό τη γέφυρα μεταξύ της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και των αγγλόφωνων χωρών. Τα δοκίμιά του έχουν συλλεχθεί από τους Transaction Publishers στα A Little Tour through European Poetry (2014), Into the Heart of European Poetry (2008) καθώς και το τρίτομο έργο του Paths to Contemporary French Literature (2004, 2007, 2011). Οι συλλογές του της European Poetry καλύπτουν μοντέρνα ποιήματα και πεζά από σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.Ο Taylor μεταφράζει επίσης νεοελληνική, ιταλική και γαλλική λογοτεχνία. Το 2013, κέρδισε την υποτροφία της μετάφρασης Raiziss-de Palchi από την Ακαδημία Αμερικανών Ποιητών για το μεταφραστικό του που αφορά στην ποίηση του Ιταλού ποιητή Lorenzo Calogero—ένα βιβλίο που εκδόθηκε με τον τίτλο An Orchid Shining in the Hand: Selected Poems 1932–1960 (Chelsea Editions, 2015). Οι πιο πρόσφατες μεταφράσεις του είναι τρία βιβλία της Franca Mancinelli: The Butterfly Cemetery (The Bitter Oleander Press, 2022), At an Hour’s Sleep from Here (The Bitter Oleander Press, 2019) και The Little Book of Passage (The Bitter Oleander Press, 2018). Τα Terminal Events του Alfredo de Palchi (Xenos Books, 2020) και The Aesthetics of Equilibrium (Xenos Books, 2019)· το Trás-os-Montes του José-Flore Tappy (The MadHat Press, 2021)· καθώς και τα La Clarté Notre-Dame & The Last Book of the Madrigals του Philippe Jaccottet (Seagull Books, 2022), Patches of Sunlight, or of Shadow (Seagull Books, 2020), Ponge, Pastures, Prairies (Black Square Editions, 2020) και A Calm Fire and Other Travel Writings (Seagull Books, 2019). Για την βραβευμένη μετάφραση του Taylor των Επιλεγμένων Ποιημάτων του Calogero, η κριτής Barbara Carle έγραψε:Άλλες διακρίσεις του Taylor περιλαμβάνουν βραβεία από το Εθνικό Ίδρυμα Τεχνών και το Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Sonia Raiziss. Ο Taylor μετακόμισε στη Γαλλία το 1977 και σήμερα ζει στο Saint-Barthélemy d'Anjou της Γαλλίας.
John Taylor
Nacido en Des Moines, Iowa, en 1952, John Taylor es un escritor, crítico y traductor estadounidense.Taylor es autor de doce colecciones de relatos, prosa breve y poesía, la más reciente de las cuales es Remembrance of Water & Twenty-Five Trees (The Bitter Oleander Press, 2018) y un libro doble en coautoría con el poeta suizo Pierre Chappuis, A Notebook of Clouds y A Notebook of Ridges (The Fortnightly Review Press, 2019). Sus otras colecciones de poesía son If Night Is Falling (Bitter Oleander Press, 2012) y The Apocalypse Tapestries (Xenos Books, 2004).Como crítico literario políglota, Taylor ha sido durante mucho tiempo un puente entre la literatura europea y los países angloparlantes. Sus ensayos han sido recopilados por Transaction Publishers en A Little Tour through European Poetry (2014); En el corazón de la poesía europea (2008); y su libro de tres volúmenes, Caminos hacia la literatura francesa contemporánea (2004, 2007, 2011). Las colecciones de poesía europea abarcan poesía moderna en verso y prosa de casi todos los países europeos.Taylor también traduce literatura moderna griega, italiana y francesa. En 2013, obtuvo la Beca de Traducción Raiziss-de Palchi de la Academia de Poetas Americanos por su proyecto de traducción de la poesía del poeta italiano Lorenzo Calogero, un libro publicado con el título "Una orquídea brillando en la mano: Poemas selectos 1932-1960" (Chelsea Editions, 2015). Sus traducciones más recientes son tres libros de Franca Mancinelli: El cementerio de las mariposas (The Bitter Oleander Press, 2022), A una hora de sueño desde aquí (The Bitter Oleander Press, 2019) y El pequeño libro del pasaje (The Bitter Oleander Press, 2018). Eventos Terminales (Xenos Books, 2020) y La Estética del Equilibrio (Xenos Books, 2019), de Alfredo de Palchi; Trás-os-Montes (The MadHat Press, 2021), de José-Flore Tappy; así como La Clarté Notre-Dame y El Último Libro de los Madrigales (Seagull Books, 2022), Parches de Sol o de Sombra (Seagull Books, 2020), Ponge, Pastos, Praderas (Black Square Editions, 2020), y Un Fuego Calmo y Otros Escritos de Viaje (Seagull Books, 2019), de Philippe Jaccottet.Sobre la galardonada traducción de Taylor de los Poemas Seleccionados de Calogero, la jueza Barbara Carle escribió:Su singular habilidad para recrear una forma análoga que refleja el original, su respeto por los saltos de verso, la aliteración, la asonancia, la rima, la sintaxis y el significado, le permiten transponer con éxito el italiano al inglés. Su profundo conocimiento de ambos idiomas le proporciona el equilibrio crucial necesario para dominar la interacción entre forma y contenido. El traductor debe ser humilde, pero ingenioso, audaz, pero respetuoso, coherente y dispuesto a asumir riesgos ocasionalmente. Las traducciones de John Taylor revelan todas estas cualidades y muchas más.Otros reconocimientos de Taylor incluyen premios del Fondo Nacional para las Artes y la Fundación Benéfica Sonia Raiziss.Taylor se mudó a Francia en 1977 y actualmente reside en San Bartolomé de Anjou.+¿?
9+
FALLING UPWARDS
Nous nous trouvions malgré tout au début mais aussi à la fin de notre insertion dans le paysage
—Michel Fardoulis-Lagrange, L’inachèvement
every feeling
we feel ourselves feeling
this forest
this field
a few steps forward
or many
amid the spring sprouts
or the teeming undergrowth
shade beneath a canopy of trees
our will to reach
to see through
while the scorched clearing emerges
or the dark clearing
fallow mound
circle or square
formulas falling apart
chaos of points
motes of matter
falling upwards
to blank blank
space
CAYENDO HACIA ARRIBA
Nous nous trouvions malgré tout au début mais aussi à la fin de notre placement dans le paysage
—Michel Fardoulis-Lagrange, L’inachèvement
cada sentimiento
nos sentimos sintiendo
este bosque
este campo
unos pasos adelante
o muchos
entre los brotes primaverales
o la maleza abundante
sombra bajo un dosel de árboles
nuestra voluntad de alcanzar
de ver a través
mientras emerge el claro quemado
o el claro oscuro
montículo en barbecho
círculo o cuadrado
fórmulas desmoronándose
caos de puntos
motas de materia
cayendo hacia arriba
al vacío vacío
espacio
ΠΤΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΝΩ
Nous nous trouvions malgré tout au début mais aussi à la fin de notre placement dans le paysage
—Michel Fardoulis-Lagrange, L’inachèvement
κάθε συναίσθημα
που νιώθουμε ότι ο εαυτός μας νιώθει
αυτό το δάσος
αυτό το χωράφι
λίγα βήματα μπροστά
ή πολλά
ανάμεσα στα ανοιξιάτικα βλαστάρια
ή μέσα στην πυκνή βλάστηση
σκιά κάτω από ένα θόλο δέντρων
η θέλησή μας του να φτάσουμε
να δούμε από μέσα
ενώ το καμένο ξέφωτο αναδύεται
ή το σκοτεινό ξέφωτο
χέρσο
κύκλος ή τετράγωνο
μορφές που διαλύονται
ένα χάος από σημεία
μόρια ύλης
Που πέφτουν προς τα πάνω
στον κενό κενό
χώρο
...................................................................
Having left behind
so much
except your first, your final
weakness
persistent
like a forgotten heart
your only force left
—language, uncertain
fragments of faded homeland
(a homeland of sounds, of voiceless words)
strands of stories
shreds of feelings from the greater cloth
you still imagine
with those voiceless words
that do not fade into silence
that beat like a heart
that sew and tear
and resew
the torn garment
that is your life
.............................................................
Έχοντας αφήσει πίσω σου
τόσα πολλά
εκτός από την πρώτη, την τελευταία σου
αδυναμία
την τόσο επίμονη
σαν μια λησμονημένη καρδιά
τη μόνη σου δύναμη που σου έχει απομείνει
—τη γλώσσα, κάποια αβέβαια
θραύσματα μιας ξεθωριασμένης πατρίδας
(μιας πατρίδας ήχων και άφωνων λέξεων)
κάποιους κλώνους ιστοριών
κάποια θραύσματα συναισθημάτων από το μεγαλύτερο ύφασμα
που ακόμα τα φαντάζεσαι
με εκείνες τις άφωνες λέξεις
που δεν ξεθωριάζουν μέσα στη σιωπή
που πάλλονται σαν μια καρδιά
που ράβουν και σκίζουν
και ξαναράβουν
το σκισμένο ένδυμα
που είναι η ζωή σου
..............................................................................
Habiendo dejado atrás
tantas cosas
excepto de tu primera y tu última
debilidad
que tanto persiste
como un corazón olvidado
tu única fuerza que te queda
—el lenguaje, y algunos inciertos
fragmentos de tu patria desvanecida
(una patria de sonidos,+
y de palabras sin voz)
los hilos de unas historias
los jirones de sentimientos de la tela mayor
que aún imaginas
con esas palabras sin voz
que no se desvanecen en el silencio
que laten como un corazón
que cosen y rasgan
y vuelven a coser
la prenda rasgada
que es tu vida
@@@
***
quick crests
waves in the twilight
lines
scribbled
with water
on water
ever less lit
now and then
darker speckled shadows
on the shadow of night
ever less lit
***
Crestas rápidas
olas en el crepúsculo
versos
garabateados
con el agua
sobre el agua
siempre más tenues
de vez en cuando
manchas de sombra más oscuras
en la sombra de la noche
siempre más tenues
......................................................................
γρήγορες κορυφές
κύματα στο λυκόφως
γραμμές
γραμμένες με νερό
πάνω στο νερό
όλο και λιγότερο φωτισμένες
τώρα και τότε
σκοτεινότερες σκιασμένες σκιές
στη σκιά της νύχτας
όλο και λιγότερο φωτισμένες
.....................................................................................
En busca del dodecaedro perfecto-Αναζητώντας το τέλειο δωδεκάεδρο.
Well beyond the end of the old trail: a moraine to scale, then these sudden garnets.
*
Mucho más allá del final del antiguo sendero: una morrena para escalar, luego estos granates repentinos.
*
Πολύ πέρα από το τέλος του παλιού μονοπατιού: μια μορένα σε κλίμακα, και μετά αυτοί οι ξαφνικοί γρανάτες.
*
Garnets in the gravel, water dripping from the glacier’s lip.
*
*Γρανάτες στα χαλίκια, νερό που στάζει από το χείλος του παγετώνα.
*
Amid the garnets, searching for the perfect dodecahedron.
*
Entre los granates, en busca del dodecaedro perfecto.
*
Ανάμεσα στους γρανάτες, αναζητώντας το τέλειο δωδεκάεδρο.
*
Having circled around the dried-up alpine pond, but according to the map another one higher up.
*
*Después de haber rodeado el estanque alpino seco, según el mapa hay otro más arriba.
*
Έχοντας κάνει κύκλους γύρω από την αποξηραμένη αλπική λίμνη, αλλά σύμφωνα με τον χάρτη υπάρχει μια άλλη πιο ψηλά.
Raise your eyes: the mountain peak above you unfolds ever upwards, into the blue and the clouds.
*
Levanta tus ojos: la cima de la montaña que hay sobre ti se despliega cada vez más hacia arriba, hacia el azul y las nubes.
*
Σήκωσε τα μάτια σου: η κορυφή του βουνού από πάνω σου ξεδιπλώνεται συνεχώς προς τα πάνω, προς το γαλάζιο και τα σύννεφα.
*
As glacial water drips on your hands, these garnets in the gravel, again and again.
*
Mientras el agua glacial gotea sobre tus manos, estos granates en la grava, una y otra vez.
*
Καθώς το παγετώδες νερό στάζει στα χέρια σου, αυτοί οι γρανάτες στο χαλίκι, ξανά και ξανά.
Obergurgl, July 2004
...................................................................................................................
The Parasol Pine
that other life
why always another life
under unknown trees
the parasol pine
its lofty limbs
full of yellow light
from antique streetlamps
or dark-blue night
or bright sunlight
onto the sheet of paper
names words
whole lines in lost Latin
self-taught Italian
those pines on Janiculum Hill
that give you refuge
in your blue-carpeted bedroom
on 48th Street
in the future
Mediterranean winds
rustle through branches out of reach
so much higher
than felled elms
in their ominous absence
somehow nearly high as clouds
even the stars over Rome
the same stars as yours
books teach you
so what you seek are clouds
nuvole
at least some Roman haze hovering
in the missing elms
some mist
nebbia
in the imaginary parasol pines
another composition of the air
the atmosphere
enveloping your life
and perhaps you would move
differently
through it
El pino parasol
esa otra vida
¿por qué siempre otra vida?
bajo árboles desconocidos
el pino parasol
sus altas ramas
llenas de luz amarilla
de farolas antiguas
o de la noche azul oscuro
o de la brillante luz del sol
sobre la hoja de papel
nombra palabras
líneas enteras en latín perdido
italiano autodidacta
esos pinos del monte Janículo
que te dan refugio
en tu dormitorio de alfombra azul
en la calle 48
en el futuro
vientos mediterráneos
susurran entre ramas inalcanzables
mucho más alto
que los olmos talados
en su siniestra ausencia
de alguna manera casi alto como las nubes
incluso las estrellas sobre Roma
las mismas estrellas que las tuyas
los libros te enseñan
así que lo que buscas son nubes
nuvole
al menos algo de bruma romana flotando
en los olmos desaparecidos
algo de niebla
nebbia
en los imaginarios pinos parasol
otra composición del aire,
la atmósfera,
que envuelve tu vida,
y quizás te moverías
de manera diferente
a través de ella.
Το Πεύκο Παρασόλι
αυτή η άλλη ζωή
γιατί πάντα μια άλλη ζωή
κάτω από άγνωστα δέντρα
το πεύκο παρασόλι
με τα ψηλά κλαδιά του
ααν γεμάτα κίτρινο φως
από παλιές λάμπες δρόμου
ή σκούρα μπλε νύχτα
ή έντονο ηλιακό φως
πάνω στο φύλλο του χαρτιού
ονομάζει λέξεις
ολόκληρες γραμμές σε χαμένα λατινικά
αυτοδίδακτος Ιταλός
αυτά τα πεύκα στον λόφο Janiculum
που σου δίνουν καταφύγιο
στην κρεβατοκάμαρά σου με το μπλε χαλί
στην 48η Οδό
στο μέλλον
Μεσογειακοί άνεμοι
θροΐζουν μέσα από κλαδιά μακριά από την εμβέλειά τους
τόσο ψηλότερα
από τις κομμένες φτελιές
μες στη δυσοίωνη απουσία τους
κάπως σχεδόν ψηλά σαν σύννεφα
ακόμα και τ’ αστέρια πάνω από τη Ρώμη
τα ίδια αστέρια με τα δικά σου
τα βιβλία σε διδάσκουν
οπότε αυτό που ψάχνεις είναι σύννεφα
nuvole
τουλάχιστον λίγη ρωμαϊκή ομίχλη να αιωρείται
στις χαμένες φτελιές
λίγη ομίχλη
nebbia
στα φανταστικά πεύκα παρασόλια
μια άλλη σύνθεση του αέρα
η ατμόσφαιρα
που περιβάλλει τη ζωή σου
και ίσως εσύ θα κινιόσουν
διαφορετικά
μέσα από αυτό
The Cypress
before you knew
what the cypress was saying
with its exclamation point
up your seemingly endless street
48th Street
where a vast park extended
a playground
but it was no playground
no place for hide-and-go-seek
though it would have been perfect
in another kind of childhood
where death was nearby
even when you were having fun
yet wasn’t that also your childhood
sometimes
with its glimpses of graves
more than glimpses
whole mornings afternoons spent
at two bedsides in shaded rooms
those summers in Lewiston
your aunt your grandfather
in Des Moines for the rest of the year
whenever your father drove you by Glendale Cemetery
in the Oldsmobile
the shortest quickest route to town
you would glance from the front seat
just a glance was possible
through the gate
though he drove no faster than the speed limit
a blur of grass and the imagined
markers on the ground
pines and oaks too
especially one pine
perhaps already in the blur
of your boyhood eyes
along with the cypress
to the left of and just behind
the gate
and next to the tarred entrance road
that tree puzzled you
as it stood straight and strict and stern
on a narrow well-kept lawn
that was like a border for a boulevard
the dark-green exclamation point
making some point
driving home some kind of lesson
while your father was driving you far from home
so you could play basketball at the YMCA
those Saturday afternoons
when he was catching up on actuarial work
that mysterious activity
in his office on High Street
there were other streets
with their question marks commas
dashes semi-colons
your mother would take detours make digressions
instead of subjecting you to straightforward syntax
when she was taking you downtown
to do some shopping at Younker’s
turn left on Franklin Avenue
right at Beaver Avenue
curve past Dahl’s Grocery Store
and so on
and so on
El Ciprés
antes de que supieras
lo que decía el ciprés
con su signo de exclamación
por tu calle aparentemente interminable
Calle 48
donde se extendía un vasto parque
un patio de recreo
pero no era un patio de recreo
ni un lugar para el escondite
aunque habría sido perfecto
en otra infancia
donde la muerte estaba cerca
incluso cuando te divertías
sin embargo, ¿no era esa también tu infancia?
a veces
con sus atisbos de tumbas
más que atisbos
mañanas y tardes enteras pasadas
junto a dos camas en habitaciones sombreadas
aquellos veranos en Lewiston
tu tía, tu abuelo
en Des Moines el resto del año
cuando tu padre te llevaba en coche al cementerio de Glendale
en el Oldsmobile
el más corto y rápido Ruta al pueblo
Echabas un vistazo desde el asiento delantero
Solo un vistazo era posible
a través de la puerta
aunque no conducía más rápido que el límite de velocidad
Una mancha de hierba y las marcas imaginarias
en el suelo
Pinos y robles también
sobre todo un pino
quizás ya en la mancha
de tus ojos de niño
junto con el ciprés
a la izquierda y justo detrás
de la puerta
y junto a la carretera asfaltada de entrada
ese árbol te desconcertaba
mientras se erguía erguido, estricto y severo
en un césped estrecho y bien cuidado
que era como el borde de un bulevar
el signo de exclamación verde oscuro
dándole importancia
conduciendo a casa alguna clase de lección
mientras tu padre te llevaba lejos de casa
para que pudieras jugar al baloncesto en la YMCA
esas tardes de sábado
cuando se ponía al día con su trabajo actual
esa misteriosa actividad
en su oficina de High Street
había otras calles
con sus signos de interrogación, comas, guiones, puntos y comas
tu madre se desviaba Digresiones
en lugar de someterte a una sintaxis sencilla
cuando te llevaba al centro
a hacer algunas compras en Younker's
girar a la izquierda en Franklin Avenue
a la derecha en Beaver Avenue
pasar por la tienda de comestibles Dahl's
y así sucesivamente
y así sucesivamente
Το Κυπαρίσσι
πριν καταλάβεις
τι έλεγε το κυπαρίσσι
με το θαυμαστικό του
στον φαινομενικά ατελείωτο δρόμο σου
48η Οδό
όπου εκτεινόταν ένα απέραντο πάρκο
μια παιδική χαρά
αλλά δεν ήταν παιδική χαρά
κανένα μέρος για κρυφτό
αν και θα ήταν τέλειο
σε ένα άλλο είδος παιδικής ηλικίας
όπου ο θάνατος ήταν κοντά
ακόμα και όταν διασκέδαζες
αλλά δεν ήταν κι αυτό η παιδική σου ηλικία;
μερικές φορές
με τις αναλαμπές τάφων
περισσότερες από αναλαμπές
ολόκληρα πρωινά απογεύματα που περνούσαμε
σε δύο κομοδίνα σε σκιερά δωμάτια
εκείνα τα καλοκαίρια στο Λιούιστον
τη θεία σου τον παππού σου
στο Ντε Μόιν για το υπόλοιπο του χρόνου
κάθε φορά που ο πατέρας σου σε οδηγούσε στο νεκροταφείο Γκλέντεϊλ
στο Όλντσμομπιλ
η συντομότερη γρηγορότερη διαδρομή προς την πόλη
θα κοίταζες από το μπροστινό κάθισμα
μόνο μια ματιά ήταν δυνατή
μέσα από την πύλη
αν και δεν οδηγούσε πιο γρήγορα από το όριο ταχύτητας
μια θολούρα από γρασίδι και τα φανταστικά
σημάδια στο έδαφος
πεύκα και βελανιδιές επίσης
ειδικά ένα πεύκο
ίσως ήδη στη θολούρα
των παιδικών σου ματιών
μαζί με το κυπαρίσσι
αριστερά και ακριβώς πίσω από
την πύλη
και δίπλα στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο εισόδου
αυτό το δέντρο σε μπέρδευε
καθώς στεκόταν ίσιο και αυστηρό και αυστηρό
σε ένα στενό, καλοδιατηρημένο γκαζόν
που ήταν σαν όριο για μια λεωφόρο
το σκούρο πράσινο θαυμαστικό
κάνοντας κάποιο νόημα
οδηγώντας σπίτι κάποιο είδος μαθήματος
ενώ ο πατέρας σου σε οδηγούσε μακριά από το σπίτι
για να μπορείς να παίζεις μπάσκετ στο YMCA
εκείνα τα απογεύματα του Σαββάτου
όταν έκανε αναλογιστική εργασία
αυτή tη μυστηριώδη δραστηριότητα
στο γραφείο του στην High Street
υπήρχαν και άλλοι δρόμοι
με τα ερωτηματικά τους κόμματα
παύλες ερωτηματικά
η μητέρα σου έκανε παρακάμψεις κάνοντας παρεκβάσεις
αντί να σε υποβάλλει σε απλή σύνταξη
όταν σε πήγαινε στο κέντρο της πόλης
για ψώνια στο Younker's
στρίψε αριστερά στη Franklin Avenue
δεξιά στο Beaver Λεωφόρος
στηνκαμπύλη μετά το παντοπωλείο Dahl
και ούτω καθεξής
και ούτω καθεξής
The Cherry Tree
a solitary cherry tree in France
and your father comes to mind
with Clyde in a far corner
of his near-vacant tree nursery
both of them admiring an unsold cherry tree
too tall too thick
too firmly rooted to sell
Clyde scratching his cheek
shaved three or four days ago
he’s going to retire and move to an apartment
in downtown Des Moines
while your father is telling him
he had climbed such cherry trees
in his youth
so had Clyde
so did you
but they were seeking juicy cherries
you the climb
as if cherries could not exist
your feet on branches bending down
as if on the rungs about to snap
of a doubtful ladder pointing
wherever it was pointing
El cerezo
Un cerezo solitario en Francia
Y me viene a la mente tu padre
Con Clyde en un rincón lejano
De su vivero casi vacío
Ambos admirando un cerezo sin vender
Demasiado alto, demasiado grueso
Demasiado arraigado para vender
Clyde rascándose la mejilla
Afeitado hace tres o cuatro días
Se va a jubilar y mudar a un apartamento
En el centro de Des Moines
Mientras tu padre le cuenta
Que él había trepado a esos cerezos
En su juventud
Clyde también
Y tú también
Buscais cerezas jugosas
Tú la trepadas
Como si las cerezas no pudieran existir
Tus pies sobre las ramas dobladas
Como si estuvieran en los peldaños a punto de romperse
De una escalera dudosa que apuntaba
Adondequiera que apuntaba
Η Κερασιά
μια μοναχική κερασιά στη Γαλλία
κι ο πατέρας σου που έρχεται στο μυαλό σου
με τον Κλάιντ ναναι σε μια μακρινή γωνιά
του σχεδόν άδειου φυτωρίου του
και οι δύο θαυμάζουν μια κερασιά που δεν πουλιέται
πολύ ψηλή, πολύ χοντρή
πολύ γερά ριζωμένη για να πουληθεί
Ο Κλάιντ ξύνει το μάγουλό του
το ξυρισμένο πριν από τρεις ή τέσσερις μέρες
θα συνταξιοδοτηθεί και θα μετακομίσει σε ένα διαμέρισμα
στο κέντρο του Ντε Μόιν
ενώ ο πατέρας σου του λέει
ότι είχε σκαρφαλώσει σε τέτοιες κερασιές
στα νιάτα του
κι ο Κλάιντ
και εσύ
αλλά ψάχνατε ζουμερά κεράσια
αλλά εσύ σκαρφαλώνεις
σαν να μην υπήρχαν κεράσια
με τα πόδια σου πάνω στα λυγισμένα κλαδιά
σαν σε σκαλοπάτια που είναι έτοιμα να σπάσουν
μιας αμφίβολης σκάλας που δείχνει
όπου κι αν δείχνει
The Five Languages
your five languages
like five streams five hills
inner landscape
*
you cup your hand to drink the water
ever something new anew
though it descends the same slope
*
words still emerge the womb unseen seen
they hesitate they doubt
motionless against the current dead branches
or trout
remembering the source
*
other words their flatness fits the thumb the first finger
you remember impossible fortune
skipping
across the rippled surface
*
where streams meet
you stand on the narrow bank
behind you is the endless wood sometimes you wish
for the silence of those trees windlessness
wish to walk away into the white shadows
*
imagining one language a cold current
another warm
from some deeper source
you are downstream from all the sources
*
you know
those streambed stones they have been sheened
countless caresses of water
you must move on the sparkling
the whirlpools you must move on
*
when you come to a halt
take a rest
the sediment has risen over the stones
over the tongue of stones
or there are no more stones only movement
*
all the other words are water now
this water that water
you sip
you swallow still your life shapeless
like this water
like all the other words ever further
it fans out into the ocean
*
through a plain you traced five streams
now they flow together now they are formless
faraway
at the end of landscape
Los Cinco Idiomas
Tus cinco idiomas
como cinco arroyos, cinco colinas
paisaje interior
*
Ahuecas la mano para beber el agua
siempre algo nuevo, de nuevo
aunque desciende por la misma pendiente
*
Las palabras aún emergen del útero invisible, visto
vacila, duda
inmóviles contra la corriente, ramas muertas
o truchas
recordando la fuente
*
Otras palabras, su planitud encaja con el pulgar, el índice
Recuerdas la fortuna imposible
saltando
sobre la superficie ondulada
*
donde se encuentran los arroyos
te encuentras en la estrecha orilla
detrás de ti está el bosque infinito, a veces deseas
el silencio de esos árboles, la ausencia de viento
deseas alejarte entre las sombras blancas
*
imaginando un idioma, una corriente fría
otra cálida
de alguna fuente más profunda
estás río abajo de todas las fuentes
*
tú sabes
esas piedras del lecho del río han sido pulidas
innumerables caricias de agua
debes moverte sobre el centelleo
los remolinos debes seguir adelante
*
cuando llegas Detenerse
Descansar
El sedimento ha ascendido sobre las piedras
Sobre la lengua de piedras
O ya no hay piedras, solo movimiento
*
Todas las demás palabras son agua ahora
Esta agua, esa agua
Bebes
Tragas aún tu vida sin forma
Como esta agua
Como todas las demás palabras, cada vez más lejos
Se despliega en el océano
*
A través de una llanura trazaste cinco arroyos
Ahora fluyen juntos, ahora no tienen forma
Lejos
Al final del paisaje
Οι Πέντε Γλώσσες
οι πέντε γλώσσες σου
σαν πέντε ρυάκια σαν πέντε λόφοι
ένα εσωτερικό τοπίο
*
κουβαλάς το χέρι σου για να πιεις το νερό
πάντα κάτι καινούργιο εκ νέου
αν και κατεβαίνει την ίδια πλαγιά
*
οι λέξεις εξακολουθούν να αναδύονται από τη μήτρα αόρατες
διστάζουν αμφιβάλλουν
ακίνητες ενάντια στο ρεύμα νεκρά κλαδιά
κι ή πέστροφα
κι η θύμηση της πηγής
*
με άλλα λόγια η επίπεδη μορφή τους τους ταιριάζει στον αντίχειρα το πρώτο δάχτυλο
θυμάσαι την αδύνατη τύχη
πηδώντας
στην κυματιστή επιφάνεια
*
όπου συναντώνται τα ρυάκια
στέκεσαι στη στενή όχθη
πίσω σου είναι το ατελείωτο δάσος μερικές φορές εύχεσαι
για τη σιωπή αυτών των δέντρων την ανέμελα
εύχεσαι να περπατήσεις μακριά στις λευκές σκιές
*
καθώς φανταζόμουν μια γλώσσα ένα κρύο ρεύμα
ένα άλλο ζεστό
από κάποια βαθύτερη πηγή
είσαι φτιαγμένη από όλες τις πηγές
*
ξέρεις
αυτές οι πέτρες της κοίτης του ρυακιού έχουν γυαλιστεί
αμέτρητα χάδια νερού
πρέπει να κινηθείς στο λαμπερό
τις δίνες πρέπει να κινηθείς
*
όταν σταματήσεις
ξεκουράσου
το ίζημα έχει ανέβει πάνω από τις πέτρες
πάνω από τη γλώσσα του πέτρες
ή δεν υπάρχουν πια πέτρες μόνο κίνηση
*
όλες οι άλλες λέξεις είναι νερό τώρα
αυτό το νερό εκείνο το νερό
γουλιάς
καταπίνεις ακόμα τη ζωή σου την άμορφη
σαν αυτό το νερό
σαν όλες τις άλλες λέξεις όλο και πιο μακριά
ξεχύνεται στον ωκεανό
*
μέσα από μια πεδιάδα χάραξες πέντε ρυάκια
τώρα ρέουν μαζί τώρα είναι άμορφα
μακριά
στο τέλος του τοπίου
The Lakebed
but the textures the architectures
are behind you almost all the words
just these messages mostly faded upstrokes downstrokes
only the passage of a hand its involvement
its involvement back then in your life
*
above the unseen shaft
the imagined shaft
is what was abandoned
what remains upright though lost
abandoned
scaffolding yielding its shape rivet by rivet
bar by bar
to the inevitable flood
to the unseen imagined shaft
also filling with water a shaft recalled
a scaffolding recalled
you seek to recover them
(as you would someone dear lost from your life
as it moved onward now abruptly pauses)
to hollow out again build again
*
but now shaft and scaffolding are one
with the ending with the origin
*
so much already
has been borne away from your life
yet at the beginning there was a firmament a foundation
how they were fashioned
here and there remains visible vestige of the vestiges
when you stand before these ruins you see
you never saw
all this was pieced together
*
fossils remnants shreds
scattered
the visible dead the discarded
with a bit of warmth
from this unexpected sunlight
with a bit of comfort as they are half-buried in sludge
that must be soothing
but is there something like blood running through veins
in these raindrops
these mirror-like puddles
El lecho del lago
pero las texturas, las arquitecturas
están detrás de ti, casi todas las palabras
solo estos mensajes, en su mayoría desvanecidos, trazos ascendentes, trazos descendentes
solo el paso de una mano, su participación
su participación en aquel entonces en tu vida
*
sobre el pozo invisible
el pozo imaginado
es lo que fue abandonado
lo que permanece erguido aunque perdido
abandonado
andamio cediendo su forma remache a remache
barra a barra
a la inevitable inundación
al pozo imaginado invisible
también llenándose de agua, un pozo recordado
un andamio recordado
buscas recuperarlos
(como lo harías con un ser querido perdido de tu vida
mientras avanzaba ahora se detiene abruptamente)
para vaciar de nuevo, construir de nuevo
*
pero ahora pozo y andamio son uno
con el final, con el origen
*
tanto ya
se ha alejado de tu vida
sin embargo, al principio había un firmamento, un cimiento
cómo se formaron
aquí y allá, queda un vestigio visible de los vestigios
cuando te paras ante estas ruinas, tú Mira
nunca viste
todo esto fue reconstruido
*
fósiles, restos, jirones
dispersos
lo visible, muerto, lo desechado
con un poco de calor
de esta luz solar inesperada
con un poco de consuelo mientras están medio enterrados en el lodo
eso debe ser reconfortante
pero ¿hay algo como sangre corriendo por las venas
en estas gotas de lluvia
estos charcos que parecen espejos?
Η κοίτη της λίμνης
αλλά οι υφές οι αρχιτεκτονικές
είναι πίσω σου σχεδόν όλες οι λέξεις
μόνο αυτά τα μηνύματα ως επί το πλείστον ξεθωριασμένα ανοδικά χτυπήματα προς τα κάτω χτυπήματα
μόνο το πέρασμα ενός χεριού κι η εμπλοκή του
η εμπλοκή του τότε στη ζωή σου
*
πάνω από το αόρατο φρεάτιο
το φανταστικό φρεάτιο
είναι αυτό που εγκαταλείφθηκε
αυτό που παραμένει όρθιο αν και χαμένο
εγκαταλελειμμένο
ικριώματα που δίνουν το σχήμα τους πριτσίνι με πριτσίνι
μπάρα με ράβδο
στην αναπόφευκτη πλημμύρα
στο αόρατο φανταστικό φρεάτιο
επίσης γεμίζοντας με νερό ένα φρεάτιο που καταργήθηκεε
μια σκαλωσιά που ανακλήθηκε
επιδιώκεις να τα ανακτήσεις
(όπως θα έκανες με κάποιον αγαπημένο που χάθηκε από τη ζωή σου
καθώς προχωρούσε τώρα σταματά απότομα)
για να γουβώσεις και πάλι γιανα ξαναχτίζεις
*
αλλά τώρα το φρεάτιο και η σκαλωσιά είναι ένα
με το τέλος με την αρχή
*
τόσα πολλά που ήδη
έχουν απομακρυνθεί από τη ζωή σου
ωστόσο στην αρχή υπήρχε ένα στερέωμα ένα θεμέλιο
πώς διαμορφώθηκαν
εδώ και εκεί παραμένει ορατό το ίχνος των απομειναριών
όταν στέκεσαι μπροστά σε αυτά τα ερείπια βλέπεις
δεν είδες ποτέ
όλα αυτά συναρμολογήθηκαν
*
απολιθώματα υπολείμματα κομμάτια
σκορπισμένα
οι ορατοί νεκροί οι πεταμένοι
με λίγη ζεστασιά
από αυτό το απροσδόκητο φως του ήλιου
με λίγη άνεση καθώς είναι μισοθαμμένα στη λάσπη
αυτό πρέπει να είναι καταπραϋντικό
αλλά υπάρχει κάτι σαν αίμα που τρέχει στις φλέβες
σε αυτές τις σταγόνες βροχής
αυτές τις λακκούβες που μοιάζουν με καθρέφτη
But It Was Not Yet Night
sometimes / for a while you no longer know
this dusk will be darkness at the end
an absence of light
not this soothing twilight over the snow
*
sometimes it is thicker haze
every slope almost imaginary a slope
a plain
as it happens they are there
*
Pero aún no era de noche
A veces / por un tiempo ya no lo sabes
Este anochecer será oscuridad al final
Una ausencia de luz
No este crepúsculo relajante sobre la nieve
*
A veces es una neblina más espesa
Cada ladera casi imaginaria una ladera
Una llanura
Da la casualidad de que están ahí
Αλλά Δεν Ήταν Ακόμα Νύχτα
μερικές φορές / για λίγο δεν ξέρεις πια
αυτό το σούρουπο θα είναι σκοτάδι στο τέλος
μια απουσία φωτός
όχι αυτό το καταπραϋντικό λυκόφως πάνω από το χιόνι
*
μερικές φορές είναι πιο πυκνή ομίχλη
κάθε πλαγιά σχεδόν νοητή μια πλαγιά
μια πεδιάδα
τυχαίνει να είναι εκεί
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου